“Saat tam on iki otuzda, parmaksız elleriyle ark ocağına yol verdi Hikmet usta.

Kumanda masasının başında, acıyla biçimlenmiş duygulu yüzü ve görkemli
gövdesiyle duruşu bir orkestra şefini andırıyordu. 

Üç adet elektrot ağır ağır ocağın içine doğru salınırken; çelikhane, akıl almaz sayıda düzeneğin farklı tonlarda, farklı kodlardan saldığı seslerle
yirmi dört saat kulakları sağır eden homurtusuna başlamıştı bile.

Binlerce kilovat enerji ile yüklü elektrotların, önceki vardiyada ergitilmiş çeliğe dokunması ile enerjinin ateşle, ateşin insanla dansı yeniden başladı. Bu danstan gözlere yansıyan yoğun bir kızıllık, kulaklara dolan, tüm sesleri içinde eriten güçlü bir inlemeydi.” (Ateşle Dans)

***

“Yerde, elde dokuma iki parça eski kilim. Sedirde, yün minder halı yastık.

Duvarda, Hz. Ali, Hacı Bektaş Veli, Atatürk resmi vardı. Hz Ali hüzünlü, Hacı Bektaş Veli dingin, Atatürk kararlı görünüyordu. Sarahmet, halkın gönlüne girebilmenin güçlüğünü,
o güçlüğü aşmanın büyük çabalar gerektirdiğini,

inadının ve ömrünün buna yetip yetmeyeceğini düşündü.” (Derde Deva Banyosu)