“Biliyor musunuz, babanızın adı hâlâ yaşıyor Tokat’ta” Konuğumun sesiyle anılardan kopuyorum.

“Babanızın yüzünü bile görmemiş çocuklar, hatta şimdi torunlarımız bile bilir babanızın adını.”

                              “Nasıl yani?” diyorum bu söylediğine bir anlam veremeyerek.

                              “O stadyumun sınırında, Yeşilırmak boyunca uzanan kavaklar var ya, siz bilmezsiniz belki, onları babanız dikmişti. Şimdi hepsi ulu ağaçlar…

Babanızın adını oradan bilir bizim çocuklar.

Çünkü onlara hala herkes; ‘Behçet Bey’in Kavakları’ der.”

Yeşilırmak’ın suları birden gözlerimde çağlıyor.

* * *

            "Meral Beylem ayrıntılarda gezinmeyi seviyor. Bunu metni gereksiz yere çoğaltmaktan uzak tutarak yapıyor; ayrıntı onun öykülerinde dün ile bugünü birbirine bağlayan kültürel bir akış. Bir dönemin değerlerini ve yaşam biçimini günümüze aktarırken, öykülerdeki karakterlerinin gözünden hem yerel hem de ulusal değişim dönüşüm sürecine tanıklık ediyoruz. Sosyal, ekonomik, politik olarak dönüşen bir ülkenin de tarihini buluyorsunuz.

                        Bir ilk kitap olmasına karşın '....' okuruna tarih bilinci ve sinemaskop bir bakış açısı veriyor. Bu nedenle Meral Beylem'in öykülerinin sahiciliği ayrıntılarda kurdugu dilin içinde oluşuyor."

                                                                                                           Aydın Şimşek