Bu kitapta yeni bir okuma ve yorumlama biçiminin yolunu açan metinlerarasının ne olduğu ele alınıyor. Rus biçimcilerinin ve özellikle de Mihail Baktin'in çalışmalarından başlayarak önce kavramın kökenine inilmeye, ardından, klasik metin anlayışını bir kenara bırakıp yeni bir metin tanımı yapan biçimci eleştirmenlerin (Kristeva, Barthes, Riffaterre, Jenny, Genette) çalışmaları izlenerek anlamsal bakımdan kavramın geçtiği aşamalar, aldığı biçimler, oluştuğu kuramsal bağlam ortaya konuyor. Kavramın kökenine ve

anlamsal yönden gelişimine bağlı olarak, bir metnin başka bir metne hangi biçimler ve hangi yöntemlerle sokulabileceği, göstergelerinin neler

olabileceği türünden sorular bir ölçüde yanıtlanıyor. Bizi bir metinlerarası olgudan söz etmeye götüren 'alıntı', 'gizli alıntı', 'anıştırma',

'gönderge', 'yansılama', 'öykünme', 'anlatı içinde anlatı’ ya da 'içanlatı', 'basmakalıp söz' vb. çok sayıda metinlerarası yöntemin özgüllüklerinin

neler oldukları belirtilip her birinin bir başka metne gönderen bir metinsel devinim başlattıkları çok sayıda gönderge metinden yararlanılarak vurgulanıyor.