Kızlar, oğullar, anneler, babalar, nineler, dedeler, torunlar… Hepsi yollara düştüler. Bir gemiyle geçtiler tarih suyundan. Onlar yerlerinden koptu ama yürekleri hep orada kaldı. Birinci kuşak mübadiller; konuşmadılar, anlatmadılar, sustular. Acılarını saksıların içindeki vatan toprağına veya suyuna gömdüler. Mübadil olduklarını gizlediler. Küçümsendiler, duymamış gibi yapan, gelmemiş gibi yapan insanların kuşağıydı onlar… Birinci kuşak geçmişini tüketmişti. (…)