Yaş altmışını geçince "tasavvuf" deryası iyice yoğurdu beni;

Ya da başka bir deyimle yeniden doğurdu beni

Ben deryaya daldıkça, derya derinleşti, derinleştikçe de yepyeni kapılar nurlandı önümde; Nesimiler, Mansurlar, Yunuslar,

Hacı Bektaşlar, Pir Sultanlar…

Öyle bir yere vardım ki artık, daldığım deryada boğulur oldum

Boğuldukça huzuru, mutluluğu ve aradığım beni de bulmuştum

“Bir derdim var, bin dermana değişmem…” dizelerindeki sırrı çözer ve de yaşar olmuştum.

Bu nefesler aynı zamanda benim dünden yarına, benden bana, benden Hakk’a bir iç yolculuğumdur...

***

Hem zahirem hem batinem hem bir canım hem de tenim

Hem Gani’yem hem faniyem hem dört kitap hem de dinim

Ben benimle ben değilem, on sekiz bin alemleyim

Vahdeti mevcutta sırrım, sır içimde hepsi benim

Noktayı amaya girip, can içinde can bulmuşam

Kandilden bir ışık inmiş, Ademi mahluk olmuşam

Hakk cemalim göze geldi, faş eylendim Miraç’ta

Arşı kürsü dar gelirken, bir katreye dolmuşam

Ol katrede zuhur oldum, deryanın en deriniyem

Ketm i ademden çok öte, bir bebenin torunuyam

Bir göz açıp kapamaya aleme ifşa olmuşam

Harabat mülkünde mihman, bir divane Deruni’yem